Konkurs ”Czyste powietrze Gminy Kobylnica” (edycja 2018)

W grudniu 2018 r. zakończono realizację kolejnego konkursu „Czyste powietrze Gminy Kobylnica” (edycja 2018), którego celem była modernizacja systemów grzewczych poprzez likwidację kotłów i pieców opalanych węglem lub koksem i zastąpieniu ich jednym z ekologicznych źródeł ciepła (kocioł na gaz, biomasę, elektryczny, pompa ciepła) na terenie Gminy Kobylnica.

więcej

Karta Dużej Rodziny

Program wspierający rodziny wielodzietne na terenie Gminy Kobylnica.

więcej
Kobylnicki Budżet Obywatelski

Umożliwiamy mieszkańcom dyskusję i bezpośredni wpływ na decyzje o przeznaczeniu części budżetu publicznego na przedsięwzięcia zgłoszone bezpośrednio przez mieszkańców.

więcej
Karta Seniora Gminy Kobylnica

Zwiększenie seniorom dostępności do sfery kulturalnej, sportu i zdrowia.

więcej
Krajowa Mapa Zagrożeń Bezpieczeństwa

Zobacz lub zgłoś zagrożenia w Twojej okolicy.

więcej
Aplikacja „BLISKO”
Zaalarmuje, poinformuje, ostrzeże. Wystarczy kilka chwil, aby znaleźć się w gronie osób korzystających z bezpłatnej aplikacji „BLISKO”. Po jej zainstalowaniu na swoim smartfonie i dokonaniu rejestracji, będziemy na bieżąco informowani o najważniejszych sprawach i wydarzeniach.

więcej

Dwór Kczewo

Dwór Kczewo

Pierwsze wzmianki o wsi Kczewo datowane są na pierwszą połowę XIII wieku. Wtedy, w 1240 roku książę pomorski Świętopełk podarował Kczewo Joannitom.


Podaj dalej:

W późniejszych czasach wieś była lennem rodu von Kleist. W 1628 roku właścicielem części majątku był Hans Natzmer. Natomiast w pierwszej połowie XVIII wieku Kczewo stało się własnością rodu von Blumenthal. Kolejno w 1825 roku Kczewo należało do starosty Sławna Alberta von Kamecke i jego żony Otylii. Ich córka Maria von Kamecke wniosła do posagu majątek Kczewski do rodziny von Bülow. Kczewo było w ich posiadaniu do końca II wojny światowej. W 1914 roku właścicielem wsi był Adolv von Bülow asesor rejencji. Ostatnią właścicielką majątku była Anna Maria von Bülow z domu von Arnim. Zespół dworsko-folwarczny najprawdopodobniej funkcjonował od XVII wieku.


W 1940 roku część budynków gospodarskich i inwentarskich spaliła się, jednak podczas wojny odbudowano dwie stodoły, oborę oraz warchlakarnię.


Na skraju podwórza folwarcznego usytuowany był dwór z oficyną. Został on ostatecznie rozebrany na początku lat 80. XX w.
Na miejscu obiektów folwarcznych posadowiony został współczesny betonowy cielętnik, którego bryła szpeciła teren podwórza. Z dawnego zespołu folwarcznego zachowały się po wojnie tylko stodoły z wydzieloną kuźnią, dawne garaże, cielętnik, owczarnia, chlewnia ze stelmacharnią, stajnia koni roboczych i spichlerz.
W 2009 r. budynki gospodarcze dawnego PGR zostały rozebrane, a gruz został przemielony. Na wschód od głównego wjazdu na podwórze folwarczne, po północnej stronie drogi wiejskiej wiodącej w kierunku Słonowic zachowały się trzy domy robotników folwarcznych z chlewikami. W sąsiedztwie tych domów wybudowano współczesne bloki, które częściowo zajęły miejsce starych budynków mieszkalnych. Przy bocznej drodze wiodącej w kierunku pól i cmentarza posadowiony jest dom mieszkalny, który w przeszłości prawdopodobnie był domem ogrodnika.

źródło: www.polskiezabytki.pl

zdj.www.wolneforumgdansk.pl