W grudniu 2018 r. zakończono realizację kolejnego konkursu „Czyste powietrze Gminy Kobylnica” (edycja 2018), którego celem była modernizacja systemów grzewczych poprzez likwidację kotłów i pieców opalanych węglem lub koksem i zastąpieniu ich jednym z ekologicznych źródeł ciepła (kocioł na gaz, biomasę, elektryczny, pompa ciepła) na terenie Gminy Kobylnica.
więcejUmożliwiamy mieszkańcom dyskusję i bezpośredni wpływ na decyzje o przeznaczeniu części budżetu publicznego na przedsięwzięcia zgłoszone bezpośrednio przez mieszkańców.
więcejZwiększenie seniorom dostępności do sfery kulturalnej, sportu i zdrowia.
więcej
Od szosy do oddalonego o 100 metrów klasycystycznego obiektu prowadzi brukowa droga. Budynek fasadą zwrócony jest na północ, od wschodu stoi niegdyś połączona z nim łącznikiem dawna oficyna, która w wyniku przebudowy i zniszczenia straciła swój historyczny charakter. Od zachodu rozciągają się łąki, po zachodniej stronie drogi dojazdowej znajduje się XIX-wieczna obora, na południu jest zniszczony park. Wcześniej po obu stronach dworu stały dwie symetrycznie rozmieszczone oficyny.
Wybudowany na planie opartym na rzucie prostokąta dwór, posadowiony został na kamiennym fundamencie. Częściowo podpiwniczony, jest jednokondygnacyjny, murowany z cegły, otynkowany i z użytkowym poddaszem. Obiekt przykrywa dach naczółkowy, kryty dachówką ceramiczną zwaną holenderką. Posiada bryłę zwartą. Północna elewacja frontowa jest dziewięcioosiowa, na czwartej, piątej i szóstej osi znajduje się pseudoportyk, który stanowią cztery półkolumny toskańskie podtrzymujące trójkątny fronton, obwiedziony wydatnym gzymsem. W tympanonie zamieszczono półokrągły otwór okienny. Na piątej osi jest prostokątny otwór drzwiowy. Drzwi zewnętrzne są drewniane, dwuskrzydłowe, zawieszone na krętych, pionowych zawiasach. Osiem dębowych okien w elewacji frontowej ma kształt wydłużonego prostokąta, są to okna dwudzielne i dwupoziomowe. Elewacja południowa jest identyczna. Dwór ma aż trzy wejścia: frontowe, ogrodowe i boczne. Godne uwagi, jak się wydaje, jest wyposażenie znajdującego się w środku południowego traktu salonu. Stanowią je dekoracje sztukatorskie na otynkowanej podsufitce w formie rozety oraz dwa piece z białych, prostych kafli, z górnym rzędem z dekoracją w formie liścia dębu i gzymsem w zwieńczeniu. Następny ciekawy piec z kafli różowych prostych oraz narożnych, ozdobionych zygzakiem, z ornamentem lambrekinowym, stoi w sąsiednim pomieszczeniu. Na poddaszu zaś zachowała się korona pieca z ornamentem małżowinowym i kafel z płaskorzeźbionym numerkiem.
Dwór od wojny cały czas jest w rękach prywatnych. Jego powierzchnia użytkowa wynosi 425 metrów kwadratowych, w rejestrze zabytków ujęty jest pod numerem A-121.
