II Biesiada Poetycka w Kobylnicy

Tegoroczna, druga już edycja Biesiady Poetyckiej w Gminnym Centrum Kultury i Promocji w Kobylnicy z Turniejem Jednego Wiersza pod patronatem Kazimierza Klejny -senatora RP, Sławomira Ziemianowicza- starosty słupskiego, Leszka Kulińskiego-wójta Gminy Kobylnica, miała za zadanie: propagowanie słowa pisanego, uwrażliwianie, delektowanie się poezją i stworzenie możliwości do autoprezentacji twórczości literackiej. I cel został osiągnięty.

Organizatorem i pomysłodawczynią imprezy jest Katarzyna Nazaruk-poetka, nauczycielka, animatorka kultury, stypendystka prezydenta Słupska w dziedzinie kultury z 2011r.,gość XIX Słupskiej Wiosny Literackiej, autorka dwóch tomików poezji: Żona Beduina” i „Szept i przestrzeń”.

Impreza zorganizowana w 21 listopada 2014r. w GCKiP w Kobylnicy skupiła i integrowała środowisko lokalnych twórców, działających głównie przy starostwie słupskim, grupę poetów pod nazwą „Wtorkowe spotkania literackie”, a także twórców z spoza regionu słupskiego. Do Kobylnicy przyjechała również pisarka z gór, Irena Stopa, właścicielka gospodarstwa rolnego z Jordanowa, poetka działająca w Stowarzyszeniu Twórców Ludowych.

Turniej wiersza wyzwolił twórczą rywalizację, emocje spowodowane autoprezentacją utworów. Nadesłano trzydzieści jeden wierszy. Jury w składzie: Rafał T. Czachorowski- gość specjalny biesiady, poeta, pisarz, prezes fundacji Duży Format, organizator warsztatów poetyckich, dziennikarz prowadzący program „Literacki wolny eter” w Radiu Wnet, Jolanta Nitkowska-Węglarz- prezes słupskiego oddziału Związku Literatów Polskich, Barbara Jęchorek- dyrektor Gminnej Biblioteki Publicznej w Kobylnicy, profesor nadzwyczajny, wykładowca na Akademii Pomorskiej Sławomir Rzepczyński do finału zakwalifikowało piętnaście utworów. Autorzy wierszy prezentowali je na scenie podczas imprezy 21 listopada. Oceniano walory tekstowe, językowe, a także walory ogólne prezentacji. Pierwsze miejsce otrzymał wiersz ubiegłorocznego zwycięzcy turnieju- p. Andrzeja Szczepanika z Bytowa „Koń z niebieską grzywą”. Drugie miejsce przyznano p. Krystynie Wojewodzie za wiersz „Przemijanie”, trzecie zaś miejsce zajęła 16-letnia Sara Kędzierska za wiersz „Przeszłość”. Laureaci otrzymali nagrody rzeczowe i finansowe oraz okolicznościowe statuetki wykonane przez Katarzynę Tomasiak przy wsparciu Słupskiego Ośrodka Kultury.

Piosenki poetyckie wykonane przez młode zdolne osoby: Jakuba Mielcarka z ZSMiL w Słupsku, Maję Mędrek i Dianę Gliniecką z MDK-u w Słupsku oraz znanego w Słupsku i nie tylko Grzegorza Chwieduka dostarczyły głębokich wrażeń i doskonale komponowały się ze słowem pisanym i recytowanym. Gość specjalny biesiady-Rafał T. Czachorowski przedstawił temat od inspiracji twórczych do procesów wydawniczych.

W bibliotece w Kobylnicy można było obejrzeć wystawę poświęconą twórcom i autorom regionu słupskiego i zeszłorocznym gościom Biesiady Poetyckiej oraz wystawę obrazów lokalnej malarki i poetki Romany Małeckiej.

Biesiada pod hasłem „Czytajmy Poezję”, jak zapewnia Katarzyna Nazaruk, będzie kontynuowana, przy wsparciu Starostwa Słupskiego, CER w Warcinie i innych partnerów, którzy doceniają tego typu działania propagujące twórczość literacką.

Wiersze laureatów Turnieju Jednego Wiersza w Kobylnicy- 2014 r.

I MIEJSCE Andrzej Szczepanik

KOŃ Z NIEBIESKĄ GRZYWĄ Dziadek przyjeżdżał po mnie rowerem z Radomska

sadzał na drucianym siodełku przykręconym do kierownicy...

pędziliśmy polnymi ścieżkami pomiędzy płachtami żółtych zbóż przetykanych czerwienią dzikich maków siedziałem zwrócony do niego twarzą nieustannie pogwizdywał tą samą melodyjkę tęskniłem za jego muzykowaniem grał na wielkim czarnym fortepianie na którym zawsze stała pusta szklanka z łyżeczką oblepioną resztką wiśniowych konfitur obok ozdobnych ramek z rodzinnymi fotografiami

podczas gdy walił bezlitośnie w wyszczerzone klawisze

śpiewaliśmy razem wojskowe piosenki których uczył mnie w wolnych chwilach

hej strzelcy wraz nad nami orzeł biały

a przeciw nam śmiertelny stoi wróg...

lubiłem jak głaskał moje włosy mówiąc- ładnie dziś śpiewałeś robaczku

gdy zbliżał się wieczór wypijaliśmy po szklance herbaty

pogryzając kostki cukru ze wspólnego spodeczka potem dziadek odwoził mnie na wieś oświetlając drogę rowerową lampką

często przyświecał nam księżyc wysrebrzając śpiące pola

a dziadkowa łysina błyszczała jak wielka żarówka pamiętam te pośpieszne powroty

czekała na mnie matka gorące mleko i koń na biegunach

z grzywą uplecioną z niebieskiej wełny

łypał przyjaźnie szklanym okiem wybłyszczonym płomykiem karbidowej lampki.

II MIEJSCE - Krystyna Wojewoda

PRZEMIJANIE

W ogrodzie naszym ptaszek nie œśpiewa,

a w sadzie już wyschły wszystkie drzewa.

Grządki zarosły chwastami i choćbyœ je

pielił i plewił i tak wszystko na nic,

bo ziemia jałowa, a zielska narosło bez granic.

Pierwiosnek już dawno wiosną nie zakwita,

a lilak też oczu nie zachwyca.

Tulipany co zawsze schylały swe główki

i pozdrawiały narcyza co się przyglądał

sam sobie i własnej dziwował urodzie.

A malwy co pod oknem rosły?

i zalotne spojrzenia słonecznikom niosły.

A nieśmiertelnik co stał i wzdychał w zachwycie?

Dając znak niezapominające, że kocha ją nad życie.

A dumne róże co poœśrodku stały i nikomu się nie kłaniały.

Wszystko to tylko wspomnienia, wspomnienia...

Pozostały już tylko marzenia, marzenia...

Bo ogrodu już nie ma, nie ma...

I tylko wyrasta mech spod starego kamienia,

i fruwają zeschłe liœcie, co je grabić nikt nie chce.

Dom opustoszał i pochylił się ze staroœci

I trzeszczą drzwi w zawiasach jak stare koœci.

Nawet œściany popękane stuliły uszy

nie chcąc słuchać lamentów i narzekań starych ludzi,

wolą sobie podrzemać, wspominając czasy œświetności.

Lata mijają i sił nie starcza

na odnawiane domu, cóż więc mówić

o kwiatach, ogrodzie którego podlewać

i pielęgnować nie ma komu.

III MIEJSCE Sara Kędzierska PRZESZŁOŚĆ Kiedy tak czekam w liściach osiki Nachodzi mnie wielka potrzeba Zabijania czasu Co mnie cicho od tyłu Łapie za szlufki spódnicy Stoję w drżącej koronie zielonego pyłu i W starej kamienicy Z historią wisielca cztery pokolenia wstecz To coś jak wnyki Na jednej kostce i tak za dużo.