Sołectwo Kobylnica

Wschodnim obrzeżem Kobylnicy przepływa rzeka Słupia. Miejscowość jest siedzibą władz Gminy Kobylnica.
Sołectwo zostało założone w 1945 roku. Obszar sołectwa obejmuje miejscowość Kobylnica. Sołectwo zamieszkuje 4046 mieszkańców (wg stanu na dzień 10.03.2020). Siedzibą organów sołectwa jest miejscowość Kobylnica.

SOŁTYS
Pani Barbara Koźluk

RADA SOŁECKA
Pani Bożena Sykuła
Pani Wanda Dziawgo
Pan Aleksander Grygier
Pan Janusz Szambelan
Pan Ryszard Cichosz

Do zabytków znajdujących się na terenie sołectwa , wpisanych do rejestru zabytków zalicza się kościół Parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusowego z wieżą z końca XIV w.
Na terenie sołectwa działają następujące instytucje publiczne : Urząd Gminy, Gminne Centrum Kultury i Promocji, Ośrodek Pomocy Społecznej, Szkoła Podstawowa, Centrum Usług Wspólnych, przedszkola i żłobek dla dzieci, Ośrodek Zdrowia , Bank Spółdzielczy, Apteka, Poczta , Posterunek Policji, Straż Gminna a także bardzo liczne zakłady rzemieślnicze, sklepy (przemysłowe, spożywcze, motoryzacyjne, chemiczne) i fabryki.

Zarys historyczny
Kobylnica - wieś gminna o starym rodowodzie, wzmiankowana w źródłach historycznych już w 1315 roku. W XV wieku należała do księżnej Erdmuty, wdowy po księciu Fryderyku z pomorskiej dynastii Gryfitów. N przełomie XVI i XVII wieku należała częściowo do rodziny von Puttkamerów i von Lettowów, w końcu w całości została przejęta przez von Puttkamerów. W latach trzydziestych XVIII wieku część Kobylnicy należała do dóbr królewskich i zwana była "Königlich" /Królewska/ w odróżnieniu od części będącej własnością Puttkamerów zwanej "Adlig" /Szlachecka/. Z początkiem XX wieku Kobylnica stała się wsią chłopską. Bliskość dużego miasta, jakim był Słupsk bardzo korzystnie wpływała na rozwój Kobylnicy. Istniało tu wiele zakładów o charakterze usługowym i rzemieślniczym. Kwitł handel i mieszkańcy utrzymywali się z zajęć pozarolniczych.

Zabytki
Jednym z najstarszych obiektów budownictwa w Kobylnicy jest kościół, obecnie parafialny p.w. Najświętszego Serca Jezusowego. Najstarsza część świątyni - wieża została wzniesiona w XIV wieku, kościół wówczas należał do słupskiego klasztoru norbertanek. W XVII wieku zbudowano nową nawę z trójbocznym chórem. Istniejący do dzisiaj hełm wieży z latarnią pochodzi z 1781 roku. Korpus nawy głównej datowany jest na 1931 rok. Kościół został zbudowany z cegły na fundamencie z kamienia polnego. Pokryty dachem dwuspadowym z lukarną w kształcie "wolego oczka". Świątynię zbudowano na planie prostokąta. Z zabytkowego wyposażenia kościoła zachował się ołtarz kompilowany z elementów barokowych, prospekt organowy z 1781 roku oraz XIX- wieczna empora.