Położone jest 15 km na wschód od Sławna i około 3 km od stacji kolejowej w Sycewicach.
Od wschodu graniczy z Dobrzęcinem, od zachodu z Noskowem, od północy z Sycewicami, a od południa z Żabnem. Do Komorczyna wiedzie około 1,2 kilometrowy odcinek asfaltowej, drogi, która odchodzi na południe od drogi krajowej relacji Słupsk - Sławno. Na południe od Komorczyna znajduje się bagnista kotlina, zwana Bagnem Komorczyńskim, które odprowadza wody do Słupi. We wsi znajduje się świetlica wiejska.
SOŁTYS
Pan Mirosław Przybył
RADA SOŁECKA
Pani Magdalena Grzybowska
Pan Krzysztof Kowalski
Pan Mariusz Nenca
Rys historyczny
Komorczyn do 1945 roku nosił nazwę Kummerzin i jest starą osadą wiejską. W średniowieczu wieś ukształtowała się jako dwurzędówka z zabudowaniami wzdłuż drogi. Ten sposób zabudowy spowodował podział osady na część większą - północną oraz mniejszy kraniec południowy z siedmioma zabudowaniami. Była to typowa wieś chłopska należąca do Kczewa i stanowiąca lenno rodziny von Kleist. W 1549 roku drogą zastawu Komorczyn przeszedł w ręce rodu von Belowów. W latach 1655/66 jako zarządców tej miejscowości wymienia są Döringa Jackoba von Krockow, Joachima Heinricha von Krockow i Christiana von Kleist. Po przetargu ogłoszonym przez radcę dworu Joachima Magnusa von Kleista 30.04.1734 roku Komorczyn wykupił Heinrich Albrecht von Blumenstahl jako jego udziałowiec. Drogą ugody zawartej w 1773 roku w Słonowicach i Dobrzęcinie, Komorczyn trafił w ręce pułkownika Joachima Reincholda von Krockow. We wsi mieszkało wówczas dziwęciu chłopów i bakałarz. Przed drugą wojna światową na wschód i na południe od wsi znajdowały się grunty orne, na północ i na południe łąki i pastwiska. Kopano tu torf na opał. Uprawa ziemniaków w okolicy odbywała się głównie w celu zabezpieczenia warunków do hodowli bydła i trzody chlewnej. Młyn wówczas prowadził we wsi Franz Veblow, sklep spożywczy Schrock, krawcem był E. Scheil, stolarzem A. Albrecht, stelmachem H. Roeske. Wszyscy rzemieślnicy prowadzili również gospodarstwa rolne. Cztery gospodarstwa liczyły do 10 ha, szesnaście gospodarstw rolnych od 10 do 20 ha, a sześć od 20 do 100 ha. Pogłowie zwierząt w większych gospodarstwach rolnych wynosiło od 2 do 4 koni, 10 do 16 krów dojnych, 15 do 50 sztuk trzody chlewnej, a młode prosięta sprzedawano na targach w Sławnie. Pochodzenie nazwy Kummerzin, wcześniej Cummerzin można przyjąć jako nazwę pochodzącą od słowiańskiego słowa komornik, to znaczy wynajmujący, dzierżawca, co odpowiadałoby historii miejscowości. W odległości około 1 km od Komorczyna w lesie znajdowała się kolonia Głuszyn (Fichtkothen), a około 1,5 km na północny-zachód od Komorzczyna Rączyn (Rantzinkathen - wcześniej Ratziner Kathen). Obie kolonie były własnością dziedziców von Blumenstahl i obydwie były dzierżawione. Aktualnie żadna z tych kolonii nie istnieje.
Zabytki
Zagroda nr 1 murowana z końca XIX wieku:
- budynek bramny,
- budynek inwentarski.
Zagroda nr 2 murowana z końca XIX weku:
- budynek mieszkalny,
- budynek inwentarski.
Budynek mieszkalny nr 7 szachulcowy z połowy XIX wieku, częściowo otynkowany i odeskowany - ciekawe drzwi wejściowe.
Zagroda nr 10 murowana z końca XIX wieku:
- budynek mieszkalny,
- budynek bramny,
- budynek inwentarski.
Zagroda nr 11 murowana z drugiej połowy XIX wieku:
- budynek mieszkalny - ciekawe drzwi wejściowe,
- budynek gospodarczy.
Zagroda nr 12 z końca XIX wieku:
- budynek mieszkalny murowany,
- budynek inwentarski murowano-szachulcowy.
Budynek mieszkalny nr 13 szachulcowy z I połowy XIX wieku.Zagroda nr 14:
- budynek mieszkalny murowany z końca XIX wieku,
- budynek bramny szachulec-pruski mur z połowy XIX wieku - przebudowany,
- budynek inwentarski szachulcowo-murowany z drugiej połowy XIX wieku.
Budynek mieszkalny nr 17 szachulcowy z pierwszej połowy XIX wieku - otynkowany.
Zagrody nr: 18 i 24 murowane z końca XIX wieku z budynkiem mieszkalnym i gospodarczym.
Zagroda nr 19 murowana:
- budynek mieszkalny z końca XIX wieku,
- budynek bramny z początku XX wieku.
Budynek mieszkalny nr 21 murowany z drugiej połowy XIX wieku.
Budynek mieszkalny nr 22 szachulcowo-murowany z połowy XIX wieku.
Budynek gospodarczy nr 23 murowany z końca XIX wieku.
Budynki mieszkalne nr 25, 27 i 28 murowane z końca XIX wieku.
