W grudniu 2018 r. zakończono realizację kolejnego konkursu „Czyste powietrze Gminy Kobylnica” (edycja 2018), którego celem była modernizacja systemów grzewczych poprzez likwidację kotłów i pieców opalanych węglem lub koksem i zastąpieniu ich jednym z ekologicznych źródeł ciepła (kocioł na gaz, biomasę, elektryczny, pompa ciepła) na terenie Gminy Kobylnica.
więcejUmożliwiamy mieszkańcom dyskusję i bezpośredni wpływ na decyzje o przeznaczeniu części budżetu publicznego na przedsięwzięcia zgłoszone bezpośrednio przez mieszkańców.
więcejZwiększenie seniorom dostępności do sfery kulturalnej, sportu i zdrowia.
więcej
Województwo: pomorskie
Powiat: słupski
Gmina: Kobylnica
Rodzaj obiektu: Kościół
Rejestr zabytków: A-393 (karta adresowa)
Krótka historia kościoła - Pierwszy drewniany kościół zbudowano już podobno w 1208 roku. Po pożarze w XIV wieku, zbudowano kościół murowany z cegły (jeden z najstarszych zabytków w tej części Pomorza), z typowymi ozdobami z cegły glazurowanej, czego ślady są widoczne na froncie wieży. Kościół gotycki podlegał licznym naprawom. Tak, w XV wieku przemurowano zapadnięty portal wejściowy. Mimo posadowienia na gruncie piaszczystym, z powodu zalegania w głębszych warstwach torfu, podstawa kościoła często obsuwała się, skąd liczne pęknięcia. W XVII wieku kościół opanowali protestanci. Na przełomie XVII / XVIII wieku rozbudowano wieżę, zmieniając hełm na obecny. W XIX wieku kościół okazał się za mały i w 1863 roku został rozebrany. Z licznych na tym terenie głazów narzutowych zbudowano większy kościół w stylu pseudogotyckim, pozostawiając ceglaną wieżę. Budowę zakończono w 1865 roku. Ślady okien w wieży dokumentują wysokość pierwotnego kościoła. W początkach XX wieku przeniesiono cmentarz grzebalny z terenu przykościelnego pod las w stronę Lubunia. Na plebani zachowała się księga chrztów i zgonów z XVIII wieku. Po 1940 roku kościół powrócił we władanie katolików. W latach 1959-60 usunięto charakterystyczne empory (balkony) i ustawiono neogotycki ołtarz N.M. Panny. W latach późniejszych na miejsce posadzki ułożonej z gotyckiej cegły (pochodzącej z rozbiórki gotyckiego kościoła) - położono nową posadzkę z płytek ceramicznych. W roku 1973 teren kościoła otoczono nowym ogrodzeniem.budynek koscioła został wybudowany w 1863 roku. Wieża kościoła jest najstarszą częścią obiektu pochodzącą z przełomu XIV i XV wieku. Korpus starej świątyni został rozebrany w 1863 roku i w jej miejsce wzniesiono nowy budynek z kamienia z wieżą ceglaną nakrytą dachem czterospadowym z ósmioboczną latarnią.
Projekt świątyni - budynek kościoła został zbudowany na planie prostokąta z węższą wieżą od zachodu i zamkniętym 3 - bocznie prezbiterium od wschodu - zgodnie z ówcześnie panującą zasadą budownictwa sakralnego. Przy północnej części prezbiterium znajduje sie prostokątna zakrystia. W tylnej części nawy kościoła została wsparta na czterech słupach empora organowa. Konstrukcja kościoła oparta jest na murach wykonanych z kamienia. Mury wieży wykonane zostały z cegły na fundamencie kamiennym - wątek wendyjski. Pokrycie dachowe wykonane jest z dachówki. Posadzka w kościele wykonana jest z płytek terakotowych, a w części prezbiterialnej cementowa. Schody prowadzące na emporę organową i w dalszej części na wieżę kościelną są drewniane. Okna w świątyni wykonane są w stolarce drewnianej - krosnowe, a w prezbiterium witrażowe.
