Sołectwo Lubuń

Położona jest we wschodniej części Gminy Kobylnica w obszarze Parku Krajobrazowego Dolina Słupi.
Sołectwo zostało założone w 1946 roku. Siedzibą organów sołectwa jest miejscowość Lubuń.
W miejscowości znajduje się bijące źródło krystalicznej wody, 2 sklepy, świetlica wiejska, Ochotnicza Straż Pożarna, drzewo będące pomnikiem przyrody oraz jeden z nielicznych zachowanych cmentarzy ewangelickich z XIX w. w powiecie słupskim. Niegdyś w Lubuniu mieściła się szkoła.
W Lubuniu mieści się kościół filialny Parafii Rzymsko-Katolickiej w Kwakowie.

SOŁTYS
Pan Marek Olech

RADA SOŁECKA
Pani Teresa Olech
Pani Dorota Stankiewicz
Pani Alicja Tates
Pan Zdzisław Milewicz

Rys historyczny
Zapisy nazwy w dawnych dokumentach: Lubun (1281), Lebun (1313), Lebbune (1474), Labuhn (1780), Łabuń (pierwsze lata powojenne).
Wieś ulicówka. Jedna z najstarszych w tej części Pomorza. Pierwsza wzmianka z 1281 r. w dokumencie nadania dla klasztoru norbertanek w Słupsku. Nastepnie sprzedane Święcom, potem Krzyżakom na 150 lat. W 1496 r. na tle praw do własności Lubunia miał miejsce spór między księciem Bogusławem a Puttkamerami, rozstrzygnięty na korzyść księcia. W czasach pruskich Lubuń należał do 18 wsi królewskich z zarządem w Słupsku. W 1784 roku we wsi był folwark, kuźnia, szkoła i razem 22 domy. Ostatnim właścicielem majątku był Karl Ludwig Zielke. W okresie międzywojennym był tu dobrze rozwinięty handel i rzemiosło.