Położona 11 km na południowy wschód od Sławna i około 1 km na północ od drogi wojewódzkiej Nr 209 Sławno-Korzybie.
Przez wieś przebiega lokalna szosa z Bzowa i dalej w kierunku Wrzącej. Otoczenie Ścięgnicy stanowią morenowe wzniesienia, na których rozciągają się pola uprawne i łąki. Po zachodniej stronie wsi przepływa rzeczka Ścięgnica, a po południowej stronie rozciągają się większe kompleksy leśne schodzące ku dolinie rzeki Wieprzy. Sołectwo zostało założone w 1951 r. Obszar sołectwa obejmuje wieś Ścięgnicę, która jest siedzibą organów sołectwa. We wsi znajduje się sklep ogólnospożywczy oraz skup runa leśnego. Nieopodal wsi jezioro Dudek z możliwością wędkowania.
SOŁTYS
Pani Agnieszka Barszczewska
RADA SOŁECKA
Pan Maciej Barszczewski
Pan Cezary Iwański
Pan Kamil Kaszowski
Pan Mariusz Styś
We wsi znajduje się cmentarz ewangelicki z drugiej połowy XIX wieku, usytuowany w południowej części wsi przy szosie do Korzybia, w otoczeniu lasów iglastych. Pozostały zachowane pierwotne granice, zatarł się natomiast układ kwater. Mogiły ułożone są w rzędy. Cmentarz jest zdewastowany, nagrobki zostały usunięte bądź zniszczone, pozostały natomiast liczne cokoły krzyży... Do zabytków znajdujących się na terenie sołectwa i wpisanych do rejestru zalicza się
zespół pałacowo-parkowy z XIX w. We wsi zachowanych jest kilka chałup i stodół szachulcowych z przełomu XIX i XX wieku. W przeszłości miejscowość tę nazywano Cigenitz (1628), Ziegnitz (1756).Nazwa wsi może mieć pochodzenie topograficzne od gwarowego określenia ścieżki stegna, bądź od nazwy osadowej lub etnonimu Cygan. Ścięgnica(Ziegnitz) stanowiła stare lenno rodu von Boehn należące do tej rodziny już w latach 30-tych XV w., a dokładnie w 1436r. Majątek należał do tego rodu aż do początku XX w., kiedy to w 1907 r. mieszkająca w Słupsku wdowa po generale Franzu von Boehn sprzedała Ścięgnicę Erichowi von Bonin. Około 1780r. w Ścięgnicy znajdował się folwark, młyn wodny, kuźnia, szkoła z jednym nauczycielem, 7 chłopskich zagród i 3 kosetów - ogółem 23 kominy. Było też rybactwo na 4 stawach i jeziorze. W roku 1892, kiedy prawna właścicielka Ścięgnicy była generałowa von Boehn (wpisana w księdze adresowej jako von Böhn), dobra rycerskie Ścięgnicy liczyły ogółem 1443 ha, w tym 431 ha ziemi ornej, 63 ha łąk, 349 ha pastwisk, 588 ha lasów i 12 ha wód. Pogłowie zwierząt obejmowało: 22 konie i 70 sztuk bydła, w tym 58 krów mlecznych. W roku 1914 Ścięgnica należąca do Ericha von Bonin z Bzowa (dzierżawcą był Karl Schmeling), majątek liczył ogółem 501 ha, w tym 280 ha pól uprawnych, 50 ha łąk, 127 ha pastwisk, 40 ha lasów i 1 ha wód. hodowano 22 konie, 100 owiec. Radykalne zmniejszenie majątku wynikło stąd, że w roku 1907 dobra ścięgnickie zostały podzielone, a generałowa von Böhn sprzedała Boninowi z Bzowa sprzedała tylko Ścięgnicę, zaś położone na zachód od Ścięgnicy Wieckowo (Wossberg), stanowiące dotąd integralna część majątku kupił Max von Mitzlaff. Wieckowo było leśnictwem, które liczyło 914 ha, z czego większość zajmowały lasy i pastwiska. W 1920 r. właścicielem Ścięgnicy nadal pozostawał Erich von Bonin, a powierzchnia gruntów oraz ilość zwierząt hodowlanych nie uległy zmianie. W latach 20-tych lub 30-tych Ścięgnica przeszła w ręce syna Ericha - Joachima von Bonin, który zyskał miano wybitnego rolnika. W latach 30-tych XX w. w majątku o ogólnej powierzchni areału wynoszącej około 615 ha uprawiano żyto, owies, jęczmień, brukiew i ziemniaki. Prowadzono tez rozmnażanie sadzeniaków. Pogłowie zwierząt liczyło 20 koni, 10 źrebaków, 45 krów mlecznych, a hodowla trzody chlewnej obejmowała 40 macior, 120 tuczników i 200 prosiąt. Gospodarstwo było dobrze zmechanizowane. Joachim von Bonin był ostatnim właścicielem majątku. 7 marca 1945r. wieś i majątek zostały zajęte przez Armię Czerwoną. Po II wojnie światowej majątek przeszedł w posiadanie Skarbu Państwa Polskiego. W części gospodarczej utworzono PGR. Pałac wraz z parkiem przejęło Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, utworzono tu ośrodek kolonijny dla dzieci milicjantów. Po 1990r. teren dawnego PGR przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Obecnie pałac został sprzedany prywatnej osobie. Ścięgnicabyła wsią chłopską i majątkiem ziemskim, przy czym część folwarczna obejmowała południowe a część chłopska północne tereny miejscowości. Granica między tymi dwoma częściami przebiegała na wysokości drogi odchodzącej na zachód w kierunku Bzowa. Droga ta prowadziła również w kierunku leśnictwa Vossberg i gospodarstwa z dobrami ścięgnickimi - obecnie nieistniejącymi. Zespół pałacowo-parkowo folwarczny składa się z trzech elementów: części rezydencjalnej (pałac, park, relikty ogrodu - sadu), podwórza folwarcznego z rządcówką i zabudową inwentarsko-gospodarczą, kolonii mieszkalnej robotników folwarcznych. Podwórze folwarczne usytuowane jest na północ od dawnego ogrodu i parku. Aktualnie zachowały się następujące obiekty folwarczne: budynek inwentarski tworzący południowo-zachodnią ścianę podwórza, stodoła ze stajnią wyznaczająca południowo-wschodnią krawędź podwórza, rządcówka i dom mieszkalny z przylegającym budynkiem gospodarczym wyznaczające południowo-zachodnią krawędź podwórza. Ponadto zachowały się dwa niewielkie obiekty odsunięte od północno-zachodniej ściany podwórza w kierunku łąki: dawny garaż oraz kuźnia i warsztaty naprawcze - ten ostatni budynek częściowo zrujnowany. Od północnego wschodu przestrzeń pozostaje otwarta, gdyż zamykające ją niegdyś obiekty zostały rozebrane.
