ZĘBOWO

Położona na północny zachód od Kobylnicy. Przez wieś przebiega droga prowadząca w kierunku południowo wschodnim do drogi krajowej Słupsk - Szczecin oddalonej od wsi około 1,5 km. Na północny zachód droga prowadzi do Gaci i dalej do Swołowa. Miejscowość otaczają pola uprawne. Teren, na którym znajduje się wieś jest płaski.

SOŁTYS
Pan Leszek Mazur

RADA SOŁECKA
Pani Dominika Lipka
Pani Justyna Lipka
Pani Beata Świergal-Samsel
Pan Dominik Tencza
Pan Jacek Samsel

Sołectwo zostało założone w 1946 roku. Obszar sołectwa obejmuje wieś Zębowo, która jest siedzibą organów sołectwa We wsi sklep spożywczo - przemysłowy oraz rolnicze gospodarstwo wielkotowarowe. Atrakcją turystyczną jest kościół salowy murowany z XV wieku wraz z cmentarzem wpisany do rejestru zabytków.

Rys historyczny
W starych dokumentach wieś odnotowana jest jako Symbow w 1756 r. i Simbow w 1780 r. Poprzednio być może nazywała się Ziębowo i wywodzi się od nazwy osobowej Ząb albo Zięba. Wieś, tak jak pobliskie Redencino w XVIII i na początku XIX wieku należało najprawdopodobniej do rodziny von Below, a następnie do rodziny von Bolzagen. Wydaje się również, że Zębowo dzieląc później los Redencina i Reblina znalazło się w rękach rodziny von Zitzewitz, gdyż jak podaje Ernest Müller w 1910r. patronem kościoła w Zębowie był właściciel tejże wsi. Okresowo prawo patronatu posiadali również właściciele Redencina i Sycewic, choć właściwie kwestia patronatu nad świątynią nie była wówczas uregulowana. Majątek ziemski w Zębowie należał do klucza rodziny von Below i był dzierżawiony. We wsi są między innymi dwie zagrody szachulcowe z drugiej połowy XIX wieku oraz zabytkowy, murowany, pochodzący z XV wieku, salowy z wieżą, kościół filialny pod wezwaniem Matki Boskiej Wspomożycielki Wiernych, należący do Parafii Rzymsko - Katolickiej w Sycewicach. Przebudowany w 1777 r. spłonął pod koniec XIX wieku. Odbudowany został przez ówczesnego właściciela Redencina Pawła Belowa. Na wieży kościelnej znajduje się chorągiewka z napisem 1777. Przy ścianie południowej najprawdopodobniej w pierwszej połowie XIX wieku dobudowano przybudówkę z zakrystią w stylu neogotyckim. W wieży na nadprożu neogotyckich drzwi umieszczono inskrypcję: „Paul v. Below - Reddentin. W 1932 roku wykonano renowację budowli. Wówczas w północną ścianę nawy, po stronie zewnętrznej wmurowano płytę nagrobną z końca XVIII w. upamiętniającą von Belowów. Według legendy w kościele kapitan Ambroży von Below zasztyletował swojego kuzyna, porucznika von Letow - za to, że ten, nie zważając na szarżę, z premedytacją wyprzedzał go przy wejściu. Kapitan zbiegł do Szwecji. Walczył w 1709 roku pod Połtawą, przeszedł na stronę cara i zmarł w 1744 roku w Estonii, wskutek kopnięcia przez zdziczałego konia. Wyposażenie kościoła późnobarokowe z połowy XVIII wieku. W środku cenna granitowa kropielnica z XV wieku. Wokół kościoła znajduje się ewangelicki cmentarz przykościelny założony w drugiej połowie XVIII wieku. Ślady kwater, nagrobków i mogił już niestety zatarte. Widoczne są jedynie znaczniki po żeliwnych krzyżach oraz resztki nagrobków osobistości zasłużonych dla tych ziem. Są to nagrobki Martina Ernesta von Below 1719 - 1793, Margarethy Henrietty z domu von Perh 1794, kapitana Augusta Freiherra von Wolzogen 1843 -1917, Emmy von Below z domu Massow 1843 - 1917, porucznika 8 Regimentu Ułanów Waltera von Below 1846 -1873, Paula von Below Reddentin 1845 - 1900, oraz o nieustalonym imieniu von Below Reddentin 1816 - 1892. Zachowała się też brama z XVIII wieku z 200 metrowym murem ogrodzeniowym, oraz starodrzew liściasty, głównie dębowy, jesionowy i lipowy. Od strony północnej cmentarz otoczony jest żywopłotem grabowym. W ogrodzie poza cmentarzem leżą resztki krzyży nagrobnych. Cmentarz i Kościół został wpisany do rejestru zabytków.